Η παρούσα περιοδική έκδοση προέκυψε από τη βαθύτερη επιθυμία μας να γνωρίσουμε καλύτερα τον τόπο μας, να περιγράψουμε, να καταγράψουμε και να σκεφτούμε τρόπους προστασίας της άυλης και υλικής πολιτιστικής κληρονομιάς του. Επίσης, να γνωρίσουμε την ιστορία των ανθρώπων και προσωπικότητες της Ελάτης, φευγαλέες φιγούρες μέσα στον χρόνο, που η παρουσία τους ήταν ένα αφανές, διακριτικό πέρασμα στον μικρόκοσμο του τόπου μας. Οι αναφορές μας σε ανθρώπους δεν θα περιορίζεται μόνο στους Γαρζενικιώτες της Ελάτης αλλά και σε αυτούς που παλαιότερα μετανάστευσαν σε άλλα μέρη της Πελοποννήσου, κυρίως στη Μεσσήνη (Νησί) και στην Ηλεία.
  Με λίγα λόγια, θα θέλαμε να αναδειχθεί η ιστορία, οι παραδόσεις και οι θρύλοι της Ελάτης (παλιά Γαρζενίκος), αυτού του μικρού, ορεινού χωριού στα δάση του Μαινάλου.
  Η έρευνα για την ιστορία και τα μνημεία της Ελάτης δεν μπορεί να περιοριστεί στον μικρό της γεωγραφικό χώρο. Το χωριό κάθε άλλο παρά αποκομμένο είναι από τον περιβάλλοντα χώρο και τους γειτονικούς του οικισμούς. Αποτελεί μέρος του ίδιου ορεινού όγκου μαζί με τα άλλα μικρά χωριά ή κεφαλοχώρια, όλα έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά και παρόμοια ιστορική διαδρομή.
   Έτσι, λοιπόν, δημιουργήθηκε μια άτυπη ομάδα, με κοινούς στόχους, αποτελούμενη από τον κ. Φώτη Παπαχατζή, μόνιμο κάτοικο Ελάτης, την κα Έλσα Θαλασσινού, από τη Βυτίνα, και την κα Γιώτα Γιαννακοπούλου, με καταγωγή από την Ελάτη. Τη μικρή μας ομάδα την ονομάσαμε «Γαϊδουροκυλίστρα», γνωστό τοπωνύμιο της Ελάτης, κοντά στο επάνω μέρος του χωριού. Η ονομασία είναι αστεία και ο λόγος που τη χρησιμοποιήσαμε είναι για να δώσουμε έναν εύθυμο τόνο, μακριά από κάθε σοβαροφάνεια αλλά με σκωπτική -ίσως- και αυτοσαρκαστική διάθεση. Εξάλλου, για να έχει διάρκεια το εγχείρημά μας, εκτός των άλλων, προϋποθέτει και χιούμορ και αυτοσαρκασμό.
   Οι στόχοι είναι κοινοί αλλά, ταυτόχρονα, λειτουργούμε ανεξάρτητα. Επειδή η έκδοση του περιοδικού θα γίνεται δυο φορές τον χρόνο, καθένας θα επιλέγει τα θέματα που τον ενδιαφέρουν, έχοντας ως σημείο αναφοράς την ιστορία του χωριού και της ευρύτερης περιοχής του Μαινάλου, θα αναπτύσσει τα θέματα αυτά, θα υπογράφει και θα φέρει την ευθύνη όσων γράφει. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που δεν επιζητούμε τη διεύρυνση της ομάδας.
   Σκοπός και επιδίωξή μας είναι η πρωτοβουλία μας αυτή να μην υποκαταστήσει ή να μην κινηθεί ανταγωνιστικά απέναντι στα θεσμοθετημένα όργανα του χωριού (πρόεδρος κοινότητας, εκκλησιαστικό συμβούλιο, πολιτιστικός σύλλογος) και για τον λόγο αυτόν η ομάδα μας είναι άτυπη.
   Δεν έχουμε χορηγό, δεν θέλουμε η προσπάθειά μας να πάρει κανενός είδους οικονομικές διαστάσεις (κέρδος, χορηγίες κ.λπ.) και επειδή αυτό συνεπάγεται ότι δεν υπάρχει οικονομική δυνατότητα για έντυπη έκδοση του περιοδικού μας, η διακίνησή του θα γίνεται δωρεάν, μέσα από ιστοσελίδα, με την επωνυμία «Περιοδικό Γαρζενίκος», σε μορφή PDF. Ο ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να κατεβάσουν το αρχείο, να το διαβάσουν και να το εκτυπώσουν. Παρακαλούμε μόνο να μη γίνεται αναπαραγωγή ή δημοσίευση μέρους ή του συνόλου των εργασιών, χωρίς προηγούμενη γνώση και έγκρισή μας.

Το πρώτος τεύχος του περιοδικού μας περιλαμβάνει τα εξής θέματα:
1. Ιστορίες των ανθρώπων του Γαρζενίκου: «Θεοδώρα Βασιλοπανάγου, μια Γαρζενικιώτισσα του Νησιού», του Φώτη Παντ. Παπαχατζή (σελ. 7)
2. «Ιστορική Μνήμη και τόποι μνήμης, χθες, σήμερα, αύριο...», της Έλσας Ηλ. Θαλασσινού (σελ. 25)
3. «Ελάτη, το πολιτιστικό τοπίο και η διαφύλαξή του», της Γιώτας Αναστ. Γιαννακοπούλου (σελ. 31)
4. «Τα διοικητικά όρια των κοινοτήτων στον χώρο του όρους Μαίναλο της Αρκαδίας», του Φώτη Παντ. Παπαχατζή (σελ. 111)

Στη φωτογραφία του εξωφύλλου απεικονίζεται η Ελάτη (Δίρρεμα το όνομά της τότε) του έτους 1955, περίπου, με τη λεζάντα «Ο ωραίος Γαρζενίκος», τυπωμένη στο πλαίσιο της εικόνας. Ευχόμαστε να υπάρξουν στο μέλλον ανάλογες προσπάθειες για την ανάδειξη του τόπου μας.